Kayboluşun Gölgesinde
Bu şiir, bir insanın sevdiği kişinin yokluğunda yaşadığı derin yalnızlığı, zihinsel karmaşayı ve kendine yabancılaşma hissini anlatıyor. Şair, hem uzaklaşmanın hem de özlemin arasında sıkışıp kalmıştır. Bu duygular, yoğun bir karamsarlık ve içsel sorgulama ile dile getirilmiştir.
Beyazıt Ali Karadeniz 
Ben artık mutlu olamıyorum,
Yokluğunda güçleniyorum, kalabalık oluyorum.
Ama nedense kendimi tanıyamıyorum.
Galiba yavaş yavaş yok oluyorum.
Ben hep kalan oluyorum, ne yapsam gidemiyorum.
İçim içimi yiyor, aklımı kaybediyorum, deliriyorum.
Konuşmak için sadece geceleri bekliyorum,
Bir mumun altında yollarını gözlüyorum.
Ama biliyorum, neyi bildiğimi bilmiyorum.
Senden uzaklaşıyorum, elimde değil.
Merak etme, canını sıkmana gerek yok, gidiyorum.
Tek bildiğim şey sadece gözlerini özlüyorum.
