Son Gemi
Şiir, uzun bir aradan sonra kalem tutulmasıyla başlayan içsel bir yolculuğu anlatıyor. Kendi içinde büyüyen ve sadece kendine ait olan bir nefretle yüzleşme, yalnızlığın ve hayatın kırılganlığıyla mücadele temaları öne çıkıyor. Zamanın acımasızca akışı, hayatın kırılganlığı ve sessiz bir vedanın habercisi olarak son geminin kalkışı imgeleriyle tamamlanıyor.
Beyazıt Ali Karadeniz 
Uzun zaman oldu kalemi elime almayalı
Bir yanlışın yolunda süründü durdu bedenim
Ardımda bıraktıklarıma değildi nefretim
Bu nefretin tek sahibi aslında benim
Geceler anlattı sustuklarımı sessizce
Bir yolculuk var ama bilmem nereye
Gölgem bile çekilir olmuş üzerimden
Bu satırlarım yalnızlığın ezgisinden
Çürük bir dal gibi kırıldım hayattan
Ben istemesem de akar durmadan zaman
Her akşam gözlerime dolar sessiz bir duman
Kalkar artık son gemide rıhtımdan
