Bir İntihar Gülümsemesi
Bu şiir, yalnızlık ve acının derin izlerini sürerken, intihar ve depresyonun karanlık yüzünü anlatıyor. İntihar gülümsemesi, gözlerindeki şişlik ve içsel korku, şairin duygusal çöküşünü simgeliyor. Yalnızlık bir çığlık gibi yankılanırken, hayatla veda arasındaki ince çizgide adım atılıyor. Şiir, yalnızlığın, acının ve ölümün ne kadar iç içe geçtiğini ve insanın bu karanlık duygularla nasıl mücadele ettiğini keşfe çıkıyor.
Beyazıt Ali Karadeniz 
Benden kalan birkaç kelime,
Okuyan üzgün,
Ve kimse olamaz okuyorsa düzgün,
İntihar gülümsemesi altında.
Ağlamaktan gözleri şişmiş bir yüz,
Konuşamıyor, mecali yok.
Dinlemekten korkuyor,
Ve intihar gülümsemesine kanıyor.
Yalnızlığın çığlığında,
Ölüme bir adım daha atıyor.
