Zamansız Yalnızlık
Bu şiir, yalnızlık, korku ve ölüm temalarını derin bir şekilde işler. Ankaranın soğuk ayazında kaybolan hatıralar ve içsel boşluk, yaşam ile ölüm arasındaki ince çizgideki bir yolculuğu anlatır. Şiir, zamanın hızla tükenişi ve ölüme yaklaşırken, unutmak yerine hatırlamanın acısını dile getirir. Sonunda, yalnızlık ve sessizlik içinde kaybolan bir yaşamın dramatik yansıması ortaya çıkar.
Beyazıt Ali Karadeniz 
Ankaranın ayazında saklı kaldı hatıralar
Yarım bir nefes gibi içime battı adın.
Kalbimdeki yalnızlık sadece beni yaralar
Kasvetli bi kış akşamı gibiydi yaşamım
Rüzgâr savurdu gözlerimdeki son umudu.
Yaşamla ölümün arasında bir yoldu
Ve her adımda biraz daha kaybolduğum bir boşluktu.
İçindeki korkuyu her zerresi hissediyordu
Zaman yok oluyo sanki ölüme koşuyoduk
Nefes kadar yakın ömür kadar uzak
Unutup yaşamaktansa hatırlayıp ölüyoduk
Yalnızlıkta büyüyüp, sessizlikte kaybolsak
