Sessiz Vedaların Ardında
Bu şiir, varoluşun anlamsızlığını ve insanın içsel boşluğunu derin bir şekilde ele alır. Hayatın geçici ve belirsiz doğasını, ölümle barışmış bir sevdanın izlerini anlatırken, aşk ve gurur arasındaki çatışmaları da işler. Her bir satır, kaybolan zamanın ve uzaklaşan ilişkilerin yankılarını duyarak, insanın bekleyişiyle yüzleşmesini simgeler.
Beyazıt Ali Karadeniz 
Yok olmak gibidir yaşamak,
Bir gölge gibi kaybolur insan.
Güneşin ardından bakmak,
Sessiz bir vedayı anımsatan.
Bir armağan olsun isterim yaşamım sana,
Yitik zamanlardan kalan son bir dua.
Hayata karşı edilmiş bir beddua,
Her nefeste yankılanan bir yalanda.
Küller içinde doğan bir anı,
Ölümle barışmış bir sevda yanığı.
Unutursan ölürsün, yaşamak bir hatıraydı,
Peki aşk neydi? Gururunu hiçe saymaktı.
Her adımda biraz daha uzaklaşırsın,
Emin ol vedalara bile alışırsın.
Ama yine de bekleyişlerde var olmak zorundasın,
Merak etme, zaten ölüme çok yakınsın.
