Çürümüş Ömrüm
Bu şiir, aşkın ve hüzünlü bir yalnızlığın içsel bir itirafı. Şair, yüreğinde biriktirdiği acıları sevdiğine sunarken, hem bir çözüm hem de bir yargı bekler. Sevdanın getirdiği yorgunluk ve fedakarlık, bir yandan pişmanlığı bir yandan da sarsılmaz bir sevgiyi ifade eder. Ömür, beyhude geçmiş bir hayata ağıt gibi dile gelirken, kararmış bir gül metaforuyla sevgiyi ve yitirilen zamanı işler.
Beyazıt Ali Karadeniz 
Derledim, topladım hüzünleri,
Sana sunuyorum, sen hükmünü ver.
İstersen kaldır at bir kenara,
İstersen bağrına bas, dermanım ol benim.
Yaralı yüreğim, hüzünlü gönlüm,
Sevdasız geçiyor beyhude ömrüm.
Vebalim pek çoktur ama,
Sarsılmaz sevgim.
Bir tek sana sevdalığım,
Kararmış, solmuş bir gülüm.
Çok emek verdim ama,
Çürümüş ömrüm.
