Sessiz Satırlar
Şiir, zihindeki düşüncelerin mürekkebe dökülmesiyle başlayan bir içsel yolculuğu anlatıyor. Ölüm ve varoluş sancısı, sessiz fısıltılardan kuvvetli çığlıklara dönüşen duygu dalgalanmalarıyla işleniyor. Gözlerde aranan güneş, nihayetinde karanlık bir boşluğa sürüklenmeyi simgeliyor. Sonsuzluk kavramı, umut ve umutsuzluk arasında gidip gelen bir yürüyüş gibi tasvir ediliyor.
Beyazıt Ali Karadeniz 
Beyaz bir kâğıt,
Siyah bir mürekkep,
Ve aklımdaki karalamalar...
Birkaç satır şiir.
Bazen sessiz fısıltılar,
Bazen kuvvetli çığlıklar...
Aklımın ucunda ölüm,
Ne kadar ağır gelir her günüm.
Gözlerinde güneşi ararken,
Uzay boşluğuna düşmüş gibiyim.
"Umarım anlarsın beni" derken,
Sonsuzluğa doğru yürür gibiyim.
