Dün Gece
Bu şiir, geceyi, yalnızlık duygusunu ve kaybolan umutları derin bir şekilde işler. Sokaklarda gezinen bir kişinin içsel boşlukla yüzleşmesini anlatan şiir, şehrin karanlık atmosferinde kaybolmuş yüzler ve unutulmuş hatıralar arasında geçer. Her ışık bir umut gibi görünse de, sevilme isteğiyle sevmekten kaçınan insanların yalnızlıkları şiirin ana temasını oluşturur.
Beyazıt Ali Karadeniz 
Dün gece çıktım dışarı turladım biraz
Ay karanlık, oldukça karanlık
Sokaklar sessiz, ölüm sessizliği var sanki
Kaldırımlar serseri, yani üstad öyle söylerdi.
Yalnızlık sarhoş, gözlerim bulanık,
Köşe başlarında gölgeler beklerdi.
Ellerim cebimde, yine geziyorum şehri sessizce,
Her şey solar, yalnızca hatıralar yeşerirdi.
Şehirdeki her ışık, bir umut gibiydi aslında,
Her lambanın altında bir yıkılış vardı.
Bir zamanlar parlayan yüzler, şimdi kaybolmuştu,
Herkes sevilmek istiyordu ama sevmekten söz eden yoktu.
