Karanlığın Anıları
Şiir, karanlığı bir metafor olarak kullanarak insanın iç dünyasındaki anılarla yüzleşmesini ve o anılarla bir bağ kurmasını anlatır. Karanlık, bazen derin bir huzur, bazen de yıkıcı bir hatıra alanı olarak resmedilir. Şair, bu karanlıkla arasında sevgi ve alışkanlık arasında gidip gelen bir ilişki kurmuş, ancak ondan kopmayı reddetmektedir.
Beyazıt Ali Karadeniz
0
112
Daldım şu karanlığın ıssızlığına,
Siz karanlık görürsünüz ama
Benim kafamda canlanır eski anılar.
O siyahlık bazen sizin gördüğünüzden de karanlık,
Bazen de gün ışığından bin kat aydınlık.
Anıları yad ettiğim bu karanlık,
Bana bir ömre mal olur.
Düşündükçe üzer,
Üzdükçe mahveder.
Ve o karanlıktan çekip alacak yok, maalesef.
Çekseler bile ben gitmem, kötü bir heves.
Sevgi mi, alışkanlık mı? Bu son nefes.
