Küskün Yarınlar
Şiir, ölüm ve belirsizlik temasını işler. Islak toprağın kokusu, kaçınılmaz sona yapılan bir çağrıyı simgeler. Ruhların yerini bulduğu bu döngüde yaşam, son bir nefes gibi geçici ve kırılgandır. Gölgelere bürünen gözler ve ince bir çizgiye dönüşen hayat, zamanın yarınlara küstüğünü fısıldar.
Beyazıt Ali Karadeniz 
Islak toprak kokar derin
Sessizce çağırır seni
Kötü mü, değil mi bilinmez
Ama her ruh bilir yerini
Yaşamak son bir nefes gibidir
Gölge düşer göz kapaklarına
Ve hayat, ince bir çizgidir
Zaman küsmüş yarınlarına
