Gece Yolcuları
Bu şiir, içsel bir yolculuğu ve varoluşsal sorgulamayı derin imgelerle anlatıyor. Ayrılık, yalnızlık ve bir sona yaklaşmanın hüzünlü hikayesi, güneş ve ayın metaforik karşıtlığıyla zenginleştirilmiş. Karanlık bir kış ruhunun içinde, hayatla bir sınav verilmekte ve bu yolculuk, nihayetinde bir vedaya çıkıyor.
Gece yolcularının geçtiği yollardayım
Bir ömrün yıkıldığı ipin ağzındayım.
Denizin en uç noktası
Alnımda kalmadı yazı.
Çalamam artık duvardaki sazı,
Ben yolun sonundayım.
Çok saçma bir akıştayım,
Şu sıralar kıştayım.
Yokluğundan yastayım
Ve son kez kapındayım.
Güneş kovalar, ben kaçarım;
Sen güneşsen, ben ayım.
Hayatla sınavdayım,
Ve artık mezardayım.