Gün Gelecek
Şair, hayatın içinde kendini bulduğu hüzünlü bir yolculuğu anlatıyor. Geçmişte bırakılan hatıralar, tütün kokusu gibi silik ama kalıcı bir iz bırakıyor. Ancak bu karamsar yolculukta bile bir umut ışığı var: Denize dönüş ve etrafı saran gül kokusu. Şair, aynalara küsen ve yorgun bir bedende bile yeni bir başlangıcın mümkün olabileceğini vurguluyor.
Beyazıt Ali Karadeniz 
Gün gelecek, bana yol görünecek,
Uzun ince bir yol.
Bir tütün kokusu kalacak arkamda,
Bulutlar her gün ağlayacak yollarımda.
Ama unutma, yine gün gelecek.
Denize hasret kalıp döneceğim.
Bir gül kokusu saracak etrafı,
Aynalara küs bedenimle,
Ömrümü yakacağım bir kırık tütünle.
