Yarım Kalanlar
Bu şiir, bir aşkın ve kaybolan duyguların geride bıraktığı boşluk ve acıyı derinlemesine işler. Yarım kalmış cümleler ve unutulmuş hatıralar arasında kaybolan birinin içsel çırpınışlarını anlatırken, sevdanın ve terk edilmenin getirdiği yalnızlıkla yüzleşir. Aynı zamanda, zamanın yükü ve geçmişin izleri arasında, kaybolan bir ilişkiden sonra yaşanan yalnızlık ve çaresizliği yansıtır.
Beyazıt Ali Karadeniz 
Yarım kalan cümleler oldu aramızda, sessizlik çığlık gibi büyüdü.
Bir sigara dumanında veyahut sarı saçlarında, beni görmemen üzücü.
Bir zamanlar en güzel melodiydin, şimdi ise içimde yankı yapan boş bir nota.
Belki birkaç satırda anılırdın, bekleyişlere bırakıldın, bekliyorum seni sokak lambasının altında.
Her adımda kayboluyorum, arkamda bıraktığım sadece izler ve solmuş çiçekler.
Kendi ateşimde harlanıyorum, gözlerin beni sadece uzaktan izler.
Zamanın ağır yükü, hatırladıkça daha da büyüyor, adını unutmak yürek ister.
Belki gelirsin bir kez olsun, seversin, eminim sende istersin ama kalbin beni siler.
Bir zamanlar gülümsediğin gözlerin, bir güneş parıltısı, saçların artık konuşmaz dudakların.
Sessizlik içinde kayboluyorum, geçmişin yankısı çırpınan bir yelken gibi denizde.
Biliyorum, bekle diyip gidiyorsun, bekliyorum sevmesen de, seviyorum.
Unutmaz seni asla gözlerimin aynası ve dalar saçlarına ömrümün son atlası.
