Sensizliğin Sessiz Çığlıkları
Şiir, bir sevdaya duyulan derin özlem ve umutsuz bir bekleyişi dile getiriyor. Şair, sevdiğini her yerde, her an göz önünde bulsa da ona ulaşamamakta ve bu çaresizliğe mahkum olmaktadır. İçsel bir çöküşün ve bekleyişin acısı her dizede daha fazla hissediliyor.
Beyazıt Ali Karadeniz 
Bazen yanağından süzülen
iki damla göz yaşıyım,
Bazen yürüdüğün kaldırım taşı,
Bazen seni izleyen bir çift göz.
Genel olarak ta bakıp göremediğin,
O umutsuz insanım.
Sesini duydum ama ulaşamadım,
Bir adım bile atamadım sana.
Belki de seni sevmenin yüküdür,
Beni bu kadar hüsrana sürükleyen.
Ama bekliyorum hâlâ,
Umutsuzca, sensizce.
